Jedynym sposobem, by w stu procentach zabezpieczyć nasze dzieło przed kradzieżą praw autorskich, jest ukrycie go przed światem i niepokazywanie nikomu.

Umieszczając swoje dzieła w sieci, zazwyczaj artyści liczą na zdobycie widowni dla efektów swojej pracy, rozgłosu, być może sławy – czasem bardzo trywialnie po prostu usiłują zarobić pieniądze na życie, a w dzisiejszym świecie najprostszym sposobem na sprzedawanie sztuki jest umieszczenie jej w sieci z myślą właśnie o sprzedaży.

Coraz więcej osób, które w jakiś sposób angażują się twórczo w funkcjonowanie społeczności lub tworzą przysłowiowo „do szafy”, decyduje się na umieszczanie swoich dzieł w sieci.

Z jednej strony prawo autorskiej jest jednym ze świeższych wynalazków ludzkości (jest dużo młodsze od druku), z drugiej jako społeczeństwo powinniśmy już dawno do niego przywyknąć.

Artyści nigdy nie mieli łatwego życia. Dawniej, jeśli nie znaleźli bogatego mecenasa, który mógłby wziąć ich pod swoje skrzydła i utrzymywać, byli skazani na wędrowne, często bezdomne życie w nędzy, znoju i rozpaczy.